Spawanie tlenowo – gazowe

Spawanie tlenowo – gazowe

Spawanie gazowe polega na stapianiu brzegów metali łączonych przez nagrzewanie płomieniem powstającym ze spalania gazu palnego w atmosferze dostarczanego tlenu. Proces spawania może być prowadzony przy pomocy dodawanego spoiwa oraz bez dodatku. Najczęściej używanym gazem do procesu tlenowo – gazowego jest acetylen, można używać również inne gazy ale to stosuje się  niezwykle rzadko.

Spawanie gazowe może być stosowane do łączenia wielu materiałów, ale najczęściej używa się do łączenia materiałów:

·         Stali niestopowych oraz niskostopowych

·         Stali niskostopowych do pracy w podwyższonych temperaturach

·         Żeliwa

·         Mosiądzu

Spawanie gazowe stosuje się przede wszystkim do prac remontowych, znacznie rzadziej ten proces spawania używa się do wykonania konstrukcji oraz innych wyrobów.

Gazy stosowanie do spawania gazowego

Do spawania stosuje się również różne rodzaje płomieni:

ü  Płomień tlenowo – acetylenowe

ü  Płomienie tlenowe innych gazów uzależnione od stosowanego gazu

Płomienie innych gazów palnych zużywają znacznie więcej tlenu do spalania i mają niższy zakres temperatur maksymalnych w porównaniu do płomienia tlenowo – acetylenowego. Ze względu na większe zapotrzebowanie na tlen ograniczone jest spawanie metali które mają duże powinowactwo do tlenu. Stosowanie innych gazów do spawania formuje płomień bez wyraźnego zarysowania stref spawania przez co utrudnia ich regulację.

Do zalet spawania tlenowo – gazowego można zaliczyć:

o   Prostota procesu oraz stosunkowo niska cena zakupu i eksploatacji urządzeń spawalniczych, które można również stosować do wykonywania innych procesów płomieniowych np. cięcie żłobienie, podgrzewanie wstępne, prostowanie, opalanie.

o   Możliwość kontroli przez spawacza ilości wprowadzanego ciepła oraz materiału dodatkowego

o   Możliwość stosowania spawania w warunkach polowych, gdy brak zasilania w energię elektryczną

o   Mniejsza skłonność do utwardzania i tworzenia się pęknięć w wyniku łagodnego i zachodzącego z małą prędkością nagrzewania materiału.

Do wad powyższego spawania należą:

o   Mała wydajność procesu, spadająca wraz ze wzrostem grubości materiału łączonych elementów

o   Mniejsza prędkość nagrzewania oraz szersza strefa wpływu ciepła (SWC) w porównaniu z innymi metodami spawania, co wpływa do powstawania odkształceń materiału szczególnie podczas łączenia cienkich blach.

o   Większa cena tlenu i gazów palnych w porównaniu z energią elektryczną

o   Większe trudności zautomatyzowania procesu w porównaniu z innymi metodami np., TIG MIG/MAG